Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Το περιοδικό «ΔΙΒΡΗ» εσιώπησεν, οι «γκαρδιακοί» φίλοι του μένουν παντοτεινά!...


ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ.....
Το περιοδικό «ΔΙΒΡΗ» εσιώπησεν, οι «γκαρδιακοί» φίλοι του μένουν παντοτεινά!...

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Θ.  ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Συγγραφέας, Καθηγητής Ιστορίας και Πρόεδρος της Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών     
Σωτήρη, φίλε μου.
Έστω και νοερά, σφίγγω το χέρι του επιστήμονα και ανθρώπου Κ. Τσίπηρα.  Τέτοιοι ακριβώςάνθρωποι και πολίτες τιμούν τον τόπο μας. Όμως, αδελφέ μου, με το σταμάτημα της έκδοσης της ΔΙΒΡΗΣ νιώθουμε πως ορφανέψαμε, πως χάσαμε τον ομφάλιο λώρο που μας συνέδεε με τη γραφική και ιστορική «Μεγάλη Δίβρη». Απέσβετο γαρ και λάλον ύδωρ… Έχασε η αγαπημένη μας Δίβρη τη μαχητική, ειλικρινή και ανιδιοτελή φωνή της και την υπεράσπισή της. Πότε και από ποιον θα ξεκινήσει πάλι μια προσπάθεια σαν τη δική σου…. Προς το παρόν –κι ενώ θα επιχαίρουν οι παρακεντέδες των πολιτικών, οι καταπατητές, οι ανάξιοι αλλά σπουδαιοφανείς ποικιλώνυμοι «άρχοντες» και οι κάθε λογής προβατόσχημοι λύκοι- εμείς  μένουμε με την απαισιοδοξία μας και … περιμένουμε…. Και αναφωνούμε, όπως ένας συγγραφέας μίλησε (το 1768) για τον Μεγαλέξαντρο, αλλά με αλλαγή μόνο του ονόματος: «Ασήκωσε, Θεέ μου, έναν άλλον Σωτήρη»!
Ειλικρινά, Σωτήρη μου, περίλυπος εστιν η ψυχή μου. Πέρασα κι εγώ την ίδια δοκιμασία με τη δική σου, όταν αναγκάστηκα να διακόψω την έκδοση της ΗΛΕΙΑΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ. Εμείς, που χάνουμε τα πνευματικά μας παιδιά, ξέρουμε πόσο πονάμε και δοκιμαζόμαστε. Αλλά ο τόπος μας δεν σηκώνει ούτε το πνεύμα ούτε την αλήθεια. Θυμήσου το Κόνισμα του συντοπίτη μας Αντρέα Καρκαβίτσα. Είμαι όμως βέβαιος ότι όσο ζούμε θα πασχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τον τόπο μας και να επικοινωνούμε με τους λίγους συμπατριώτες μας που σκέπτονται όπως εμείς και δεν πτοούνται από τους σύγχρονους Φαρισαίους. Και θα βρίσκουμε τα μέσα έκφρασης και επικοινωνίας.
Να είμαστε καλά και να έχουμε την ψυχή και το πνεύμα μας σε εγρήγορση.
Σε φιλώ με αγάπη
Αθαν. Θ. Φωτόπουλος

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΦ. ΤΣΙΠΗΡΑΣ Μηχανικός DEA  Χωροταξίας-Πολεοδομίας, ειδικευμένος στην Αρχιτεκτονική Βιοκλιματική και Οικολογική Δόμηση, Συγγραφέας
Πρόσφατα, προσωπικά, βίωσα, μία απώλεια η οποία και με στεναχώρησε, και αυτή, ιδιαίτερα, καθώς, αφορούσε, τον θάνατο, ενός τοπικού εντύπου μαχητικού, ειλικρινούς, και όμορφου στην έκδοση του, που εκδιδόταν, σε μία από τις ωραιότερες περιοχές της πατρίδας μας,...
Mίας περιοχής, που επισκέπτομαι, εδώ και 50 χρόνια και βάλε, τα όρη και τα δάση της οποίας έχω επανειλημμένα περπατήσει, και ορειβατήσει, αλλά και θαυμάσει τα μοναδικά τοπία της, την μοναδική ιστορία της, που από απλό ορεινό κεφαλοχώρι, έδωσε πρώην πρωθυπουργούς και προέδρους της Βουλής, και σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους, και ήρωες όπως ο μέγιστος Αλέκος Παναγούλης.
Τόπος όμορφος, μα και δύσκολος, που καθίσταται ακόμη δυσκολότερος, εξ αιτίας , της υποχρεωτικής διοικητικής υπαγωγής του, παρότι γεωγραφικά αρκαδική γή, στον υπέροχο σε φύση και σε ιστορία, αλλά , για να είμαστε ειλικρινείς, προβληματικό, σε ανθρώπινες συμπεριφορές νομό Ηλείας.
-Τόπος, που σε μία εισήγηση μου, σε συνέδριο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΣΟΒΕΙΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, για την ανάπτυξη των ορεινών περιοχών, και με την ιδιότητα μου, σαν χωροτάκτης- πολεοδόμος, κατέταξα, μαζί με άλλους 15 ,( Κόνιτσα, Βελβεντό, Ανώγεια, κλπ.), σε όλη την ελληνική επικράτεια, στους άμεσης προτεραιότητας, για αξιοβίωτη , ( η λέξη αειφόρος, είναι μπαρούφα, του... κερατά...), ανάπτυξη της ΟΡΕΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βρέθηκε, σε αυτόν τον τόπο, που έχει άλλα 2 κεφαλοχώρια- θυγατρικά, 1 στην ελληνικότατη βόρεια Ήπειρο, και 1 άλλο στην Φθιώτιδα !, ένας υπέροχος πολίτης, να ορθώσει ανάστημα, και να θελήσει να τον βοηθήσει, καθότι τέκνο του, να πάει μπροστά.
Για αυτό και εξέδωσε ένα εξαιρετικό σε ύλη, αλλά και ποιοτικό, γραφιστικά, περιοδικό ,η ΔΙΒΡΗ, που πρωτο- κυκλοφόρησε το 1978, και φώτισε τα σκοτάδια της μικρο-κοινωνίας , στην οποία και απευθύνθηκε, πριν να αρχίσει κατόπιν να διαβάζεται , και απο μη- συντοπίτες, του εκδότη, αναγνώστες , όπως εμένα, π.χ.
Την δράση του, την παρακολουθούσα χρόνια, διακριτικά, χωρίς να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, και χωρίς φυσικά, να συμφωνώ, με τις αρχικές πολιτικές επιλογές του εκδότη του, στην δεκαετία του '70.
Και σε αυτήν πέραν της εντιμότητας των απόψεων, για τον τόπο του, διέκρινα και μία πρωτοφανή , αγωνιστικότητα, και μαχητικότητα, υποστήριξης της αλήθειας, και του φωτός, και όχι του σκότους, στο οποίο και έχουν βυθισθεί , πνευματικά, και κοινωνικά, πολλές περιοχές της χώρας μας, και ιδίως η Ηλεία, πράγμα που με θλίβει, πάρα πολύ...
Εντιμότητα, που φαίνεται, ότι κάποιους τοπικούς παράγοντες ενοχλούσε, είτε αυτή αφορούσε κριτική σε θέματα υγείας, ( εξ άλλου ήταν γιατρός ο ίδιος, και η στέλεχος του κινήματος Ειρήνης, σύζυγος του), είτε αυτή εκφραζόταν με αντιρρήσεις για τον τρόπο διάθεσης δημοσίου χρήματος.
Και, μαχητικότητα, ασυμβίβαστη, που τον οδήγησε να συγκρουστεί με συμφέροντα, και με διαπλοκές απίστευτες, σε τοπικό, και όχι μόνο, επίπεδο.
Στο γραφείο μου, και εξ αιτίας της πολύχρονης και σε βάθος σχέσης, που διατηρώ, με δεκάδες περιοχές του ελληνικού χώρου, τον οποίο, ειδικά τον ορεινό, και νησιωτικό, τον γνωρίζω σαν ... την τσέπη μου, κατέφθαναν, μηνιαία δεκάδες έντυπα, (πλήν 3 περιοχών, 3 διαφορετικών νομών, που για να είμαι ειλικρινής, δεν συμπαθώ καθόλου, για πολλούς και διάφορους λόγους..).
Άλλα καλά, και ενδιαφέροντα, άλλα άσχετα, άλλα αδιάφορα, και πρόχειρα.
Για μένα όμως όλα σημαντικά, γιατί αντλούσα, αχόρταγα, πληροφορίες, για αγαπημένους μου τόπους, και φίλους αγαπητούς, στην ζωή, και σε κοινές προσπάθειες.
Κάποια, από αυτά τα έντυπα, ήταν ξεχωριστά, όπως τα αλήστου μνήμης ΤΟ ΖΑΓΟΡΙ ΜΑΣ, στα Γιάννενα, ο ΔΙΑΒΑΤΗΣ ΤΗΣ ΝΙΣΥΡΟΥ, τα ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΑΜΠΟΥ, στην Λάρισα, που μετονομάστηκαν σε ΣΕΛΑΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΤΑΧΝΙΑΣ, ο ΒΟΥΝΙΣΙΟΣ ΑΕΡΑΣ, στην Νιάουστα, ή ο ζακυθινός ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, κλπ.
Ένα άλλο , φυσικά, απο τα αγαπημένα μου έντυπα, ήταν και το εξαιρετικό περιοδικό ΔΙΒΡΗ, που εξέδιδε απο το το 1978, μέχρι σήμερα ο φίλος και σκεπτόμενος πολίτης ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, του οποίου η ανακοίνωση διακοπής έκδοσης του, πρίν από ολίγες ημέρες, ήταν ... κεραυνός εν αιθρία, αν και είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσει, τουλάχιστον την ασυμβίβαστη και μαχητική αρθογραφία του, έστω μέσω διαδικτύου, που έχει καταστεί, για αυτούς που δεν μπαρουφολογούν και ακίζονται, μέγα καθαρτήριο, κατ' Αριστοτέλη, της ψυχής, των γραφόντων, μέσω των... γραφομένων τους, ανεξάρτητα , του αν διαβάζονται απο πολλούς ή ολίγους, (και τι σημασία άλλωστε έχει;, όταν πετάς, ναυαγός, όν, ένα μπουκάλι με ένα μήνυμα σε ένα πέλαγος, και κρετίνων, στο οποίο, η ιστοσελίδα της βρωμο- ΡΕΝΤ ΜΠΟΥΛ, έχει 1.500.000 likes, ενώ του εξαίρετου λογοτέχνη, απο τους πιό σημαντικούς της γενιάς του, ΚΩΣΤΑ ΑΚΡΙΒΟΥ, μόλις μία εκατοντάδα,..),...
Την ίδια μαχητική αρθογραφία που τον οδήγησε με έντιμο τρόπο, στο να αντιπαρατεθεί, με το πιό απαράδεκτο πρόσωπο της , τοπικής , μητρόπολης , (ευτυχώς που , σε πανελλήνια κλίμακα, τέτοιες συμπεριφορές, αποτελούν την μειοψηφία...), με κάθε λογής πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, για να δεχθεί, μία πρωτοφανή, σε πανελλήνια κλίμακα, για δήθεν με χριστιανικά αισθήματα , ιερωμένους , επίθεση, και προσπάθεια συντριβής του, μέσω στρατιάς δικηγορίσκων, και μαρτύρων, επειδή, θέλησε να υπερασπιστεί, μεταξύ των άλλων τον τόπο του, από την επέλαση οικονομικών συμφερόντων.
Δεν είμαι , φυσικά !, ούτε άθεος, ούτε παγανιστής, αλλά χριστιανός ορθόδοξος, και συντάσσομαι με την εξαιρετική πνευματική δράση καταπληκτικών ανθρώπων, όπως π.χ., ο Μεσογαίας Νικόλαος, ο Κισσάμου Ειρηναίος, ή ο Αλβανίας Αναστάσιος, όμως δεν μπορώ , παρά να εξοργίζομαι, συγχρόνως, με τις αντι- πνευματικές, και << εμπορικές>> δραστηριότητες, ορισμένων μητροπολιτών, και κυρίως των παρατρεχάμενων τους, αυλοκολάκων, και δήθεν χριστιανών .
Ειδικά αυτό που επιφύλασσαν, κάποιοι έμποροι , στο ιστορικό και ορεινό μοναστήρι του Πορετσού, μέσω της μετατροπής του, σε τουριστική μονάδα, ήταν αισχρό, για αυτό, και τον υπερασπίστηκα δημόσια, τον Σωτηρόπουλο, προς όφελος της αλήθειας, αν και αυτό μου κόστισε , σε προσωπικό επίπεδο την διακοπή των συγγενικών δεσμών, με τον εντόπιο εξάδελφο μου, μητροπολίτη, ... Φυσικά, ο ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, δεν έβαλλε << γλώσσα>> μέσα του, και μόλις προχθές με μεγάλη χαρά είδα ότι ανακινεί, και αυτός, το νέο μέγα εκκλησιαστικό σκάνδαλο, σε τοπικό επίπεδο, της απομάκρυνσης, γύρευε, με πιό όφελος εργολάβων, του πολιούχου του Πύργου αγίου Χαραλάμπους, απο το κέντρο του Πύργου, (άν είναι δυνατόν), έξω από την πόλη, στα ... λασπο- χώραφα,...
Αυτός ήταν ο εκδότης του αλήστου μνήμης περιοδικού Η ΔΙΒΡΗ, το οποίο, και δεν πρόκειται ποτέ , να ξεχάσουμε.
Αυτός ήταν και είναι, ευτυχώς, και ο πολίτης ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, καθόλα άξιος στην ζωή του, παρότι, ο τόπος του, δεν τον τίμησε ποτέ, μαζικά, με την ψήφο του, αναδεικνύοντας τον δήμαρχο, ή, βουλευτή .
Τόπος, υπέροχος, αλλά και δύσκολος, η ΔΙΒΡΗ, εξ ού, και το περίφημο, για να μην ξεχνιόμαστε, και εξωραίζουμε τα πάντα, στιχάκι:
<< Κούμανι και Αντρώνι ο θεός να σε γλυτώνει και αν περάσεις από τη Γιάρμενα θα σε ψήσουνε στα κάρβουνα , και αν περάσεις από τη Δίβρη θα σε φάει το μαύρο φίδι...>>
Πάντα ψηλά Σωτήρη, και εμείς είμαστε μαζί σου, για να σε βοηθήσουμε, να μην ... σε φάει... το... μαύρο... φίδι... !, και δεν θα λησμονήσουμε, φυσικά, και την υπέροχη εκδοτική σου προσπάθεια,...
16-2-2015
Κ.ΣΤ.ΤΣΙΠΗΡΑΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΡΑΤΟΥΔΑΚΗΣ Συγγραφέας και δημοσιογράφος  
Αγαπητέ κε. Σωτηρόπουλε
Το κύριον άρθρον του αγαπητού μου περιοδικού, ήταν αναμενόμενο. Είχε προαγγελθεί  διαρκούσης της κρίσεως και διετηρήθη χάριν των αναξαντλήτων ποικιλοτρόπων δεσμεύσεών σου με την γενέτειραν την βασίλισσα των Λαμπείων Ορέων Δίβρη.
Το περιοδικόν δεν διέκοψε την επαφήν με το κoινόν, παρόν και μέλλον. Βρίσκεται σε ύψιστον  και περίλαμπρον σημείον, στο σημείον και τον χώρον του ερευνητού, του ιστορικού,  του Διβριώτη του σήμερα και του αύριον. Οι πάντες θα το αναζητούν μανιωδώς, θα το μελετούν θα εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους κατά θαυμαστόν, πλήρην  και ίσως απρόσμενον γι’ αυτούς τρόπον και θα ευγνωμονούν τον ατρύτως μοχθήσαντα επί τριακονταεπταετίαν όλην!!! Πρόκειται για ζείδωρον αειρέουσαν πηγήν.
Αγαπητέ κ. Σωτηρόπουλε
Προσέφερες γιγάντιον έργον και διέσωσες ήθη, έθιμα, πολιτισμούς και διαχρονικά στιγμιότυπα τα οποία θα είχαν χαθεί οριστικώς, αν δεν υπήρχεν η χρυσή κιβωτός του Διβριώτη Σωτήρ(ης)!!!
Οι ευχαριστίες άπειρες από τους πάντες. Από εμάς που γνωρίζομεν τις δυσκολίες, οι ευχαριστίες ανέρχονται σε ευγνωμοσύνη. Να είσαι σίγουρος ότι το οδοιπορικόν δεν τελείωσε. Έφυγε από την ατραπόν και  πήγε στην λεωφόρον του Πνευματικού Πλούτου!
Θα προσπαθήσω αργότερα να ασχοληθώ με την προσφοράν σου γιατί πρόκειται για Ηράκλειον άθλον. Άλλωστε στον Ερύμανθον δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει ένας μόνον Ηρακλής!
Σε χαιρετώ μετ’ ευγνωμόνου πάντα διαθέσεως
Μιχαήλ Στρατουδάκης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, Λογοτέχνης, εκδότης της Λογοτεχνικής Επιθεώρησης "Φιλολογική Φωνή"
(έγραψε στην εφημερίδα «ΤΥΠΟΣ ΑΓΙΑΛΕΙΑΣ»)



ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ, Λογοτέχνης, πρόεδρος Εταιρείας Ιστορικών συγγραφέων
(έγραψε στην εφημερίδα «ΑΥΓΗ ΠΥΡΓΟΥ»)




ΝΙΚΟΛΗΣ ΦΙΛΗΣ, Συγγραφέας, εκδότης της εφημερίδας «ΖΑΤΟΥΝΑ»


Τα τόσο καλά λόγια, δεν ξέρω αν ανήκουν σε μένα προσωπικά.

Σίγουρα όμως ανήκουν στο περιοδικό μας, τους εκλεκτούς συνεργάτες του και κυρίως στους απλούς ξωμάχους των μικρών, φτωχών μα περήφανων ιστορικών χωριών μας με την αγνή λαϊκή ψυχή που μας ενέπνευσαν
«τους δικούς μας Χριστούς, τους δικούς μας Άγιους» για να θυμηθούμε και τον ποιητή μας Γιάννη Ρίτσο






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου