ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ, Ένα μορφωτικό-εκπαιδευτικό θαύμα, πριν 60 χρόνια!...

Η μοναδική φωτογραφία (Ιούνιος 1958), 15 εκ των μικρών μαθητών
του ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΑΜΠΕΊΑΣ με την δασκάλα τους Ερμιόνη
Κανοπουλου. Παρακάτω υπάρχει κατάλογος 22 νηπίων. Στην ανωτέρω
φωτογραφία αναγνωρίσαμε μερικά εξ αυτών, όπως π.χ. στην πρώτη σειρά
Χρυσάνθη Δημοπουλου (του Γραμματέα του Αγρονομείου), Τασία
Σωτηροπουλου, Αλέκα Ηλιοπούλου, στη δεύτερη σειρά τον Γιώργο
Παπαχρονόπουλο, Γιάννη Ζαφειρόπουλο, Διονύση Καρατζά, στην τρίτη τον
Κώστα Αγγελόπουλο... Περιμένουμε από τους ίδιους και τις ίδιες να μας
ενημερώσουν για τα άλλα ονόματα.  

ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ

Ένα μορφωτικό-εκπαιδευτικό θαύμα, πριν 60 χρόνια (1957-59) στη Δίβρη που δυστυχώς κράτησε λίγο!!...

            Προλογικά  

Συνεχίζοντας σήμερα, με τα σημαντικά ντοκουμέντα που αλιεύσαμε στον ογκώδη Φάκελο «Αγροτολέσχη» από το διασωθέν Αρχείο- «αδαμαντορυχείο» του Νίκου Σωτηρόπουλου,

Ο αποκαλυπτικός Φάκελος των 150 και πλέον εγγράφων

Ο πρωτεργάτης των έργων ευποιίας στη Δίβρη
Νίκος Γ. Σωτηρόπουλος

 δίνουμε τα πλέον ενδιαφέροντα από τα αποκαλυπτικά έγγραφα και την αλληλογραφία μεταξύ του «ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ-ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ ¨ο Άγιος Παντελεήμων¨» και της Διευθύντριας δασκάλας της «Αγροτολέσχης», όπου παρουσιάζεται  αυτό το μορφωτικό θαύμα, το ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΛΑΜΠΕΙΑΣ που λειτούργησε πριν 60 χρόνια (1957-59) στη Δίβρη και που δυστυχώς κράτησε λίγο!!...

Έτσι η Δίβρη συμπληρώνει το τρίπτυχο της πρωτιάς που κατέχει η γενέτειρα, στον εκπαιδευτικό-μορφωτικό τομέα, τουλάχιστον στο Νομό Ηλείας ή και ευρύτερα. Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι στη Δίβρη λειτούργησαν:

 α) το έτος 1828, το πρώτο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ στην Ηλεία, μετά την Επανάσταση του 1821, την «Ελληνική Σχολή Δίβρης»

β) το έτος 1900, το πρώτο ΥΠΟΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ της Ηλείας και

γ) το έτος 1957, το πρώτο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ της Ηλείας!...

Αυτές οι εκπληκτικές πρωτιές στην εκπαιδευτική – μορφωτική πορεία της περιοχής, ασφαλώς δεν είναι τυχαίες αλλά οφείλονται σε πολλούς παράγοντες που δεν είναι του παρόντος να αναπτύξουμε. Άλλωστε στα πλαίσια των εκδηλώσεων του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ» κατά καιρούς, με υψιπετείς και τεκμηριωμένες Επιστημονικές Ανακοινώσεις διαπρεπών  ιστορικών-ερευνητών, έχουν γίνει αναφορές πλειστάκις...

Όπως παρακολουθήσατε στην παρούσα Ιστοσελίδα, στις δυο προηγούμενες αναρτήσεις, περιγράψαμε:

Στο πρώτο ΚΕΦΑΛΑΙΟ,  πως αποκτήθηκε το «Σπίτι του Συνδέσμου» στη Δίβρη (η στέγαση της «Αγροτολέσχης» κατ΄ αρχήν έγινε με ενοίκιο), πως μεταφέρθηκε στο ιδιόκτητο κτίριο του «Συνδέσμου των εν Αθήναις Λαμπειέων-Διβριωτών» (1957 και επέκεινα). 

Στο δεύτερο ΚΕΦΑΛΑΙΟ, έγινε λεπτομερέστερη περιγραφή και παράθεση γραπτών ντοκουμέντων για την λειτουργία της «Αγροτολέσχης» (1956-1959)

Και τώρα, στο τρίτο και τελευταίο  ΚΕΦΑΛΑΙΟ, θα γίνει αναφορά στο πλέον σημαντικό μέρος αυτής της περιγραφής, πως λειτούργησε το ΠΡΩΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ στο Νομό Ηλείας (1957-1959), μέσα από τα έγγραφα ντοκουμέντα που βρήκαμε. Και φυσικά από προσωπικές μαρτυρίες...

Μια φωτογραφία το 1956 των μελών του "Συνδέσμου" σε μεγάλη
Χοροσυνεστίαση στο Ξενοδοχείο "ΑΚΡΟΠΟΛ ΠΑΛΛΑΣ"
που γινόταν για τους κοινωφελείς σκοπούς στην γενέτειρα
Διακρίνονται μεταξύ άλλων ο Νίκος Σωτηρόπουλος, οι αφοί
Τάκης και Πολύβιος Στεφανόπουλοι, ο Θόδωρος Κυρακόπουλος,
ο Κώστας Ζώτος, ο Στέλιος Φωτεινός με τις συζύγους τους
και άλλοι πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι Διβριώτες της Αθήνας...

Τα μέλη του "Συνδέσμου" σε εκδρομή τους μπροστά στον
"Κρόνιο Λόφο" της Αρχ. Ολυμπίας, λίγο πριν ανέβουν στη
Δίβρη για τα εγκαίνια της "Αγροτολέσχης"

Ελπίζουμε αν υπάρξει οικονομική ευχέρεια στο μέλλον,  το σύνολο των τριών αναρτήσεων, δηλ. των τριων ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ  (δεδομένης και της αποδοχής που έτυχαν και του ενθουσιασμού που έδειξαν οι αναγνώστες συμπατριώτες και φίλοι της Δίβρης) να το εκδώσουμε σε ένα ξεχωριστό βιβλιαράκι, να υπάρχει σε κάθε σπίτι και στις βιβλιοθήκες, για να μείνει στους επιγενόμενους. 

 .

                

  ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Η ΔΙΕΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

 H ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  ΤΟΥ «ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΑΜΠΕΙΑΣ»  

ΑΠΟ 1^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1957 ΜΕΧΡΙ 30^Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1959

 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ»  ΛΑΜΠΕΙΑΣ

            Όπως αναφέρθηκε στο Α΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟ για το νεοαποκτηθέν οίκημα, στο «Σπίτι του Συνδέσμου», κατόπιν αγοράς από τον ιδιοκτήτη του,  πατέρα του μεγάλου συγγραφέα Παύλου Μάτεσι πρώην Σχολάρχη Δίβρης Βασίλη Παπαγγελόπουλο, αρχές Αυγούστου 1957 μεταφέρθηκαν οι υπηρεσίες της «Αγροτολέσχης Λαμπείας». Από της αγοράς του οικήματος τον Μάιο του 1957 μέχρι τον Αύγουστο 1957, έγιναν οι πρώτες επισκευές και διαρρυθμίσεις με εντατικό ρυθμό. Υπήρχαν όμως αρκετές ελλείψεις για νέες επισκευές που θα αναφερθούν παρακάτω.

Το εξαίρετο παραδοσιακό κτίριο που αγόρασε ο "Σύνδεσμος"
για να στεγάσει την "Αγροτολέσχη" και το Νηπιαγωγείο Λαμπείας

            Ιδού ένα δημοσίευμα της εφημερίδας των Ηλείων της Αθήνας «ΗΛΕΙΑΚΗ ΦΩΝΗ» (εκδότης, ο Ηλείος Παν. Αβραμόπουλος) που προαναγγέλλει την λειτουργία του «ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΑΜΠΕΙΑΣ»

  

Παραθέτουμε το πρώτο Τηλεγράφημα της δασκάλας Ερμιόνης  Κανοπούλου για την μεταφορά της Αγροτολέσχης από το νοικιασμένο οίκημα του Πέτρου Τσουκαλά στο ιδιόκτητο του «Συνδέσμου»

«ΣΥΛΛΟΓΟΝ ΛΑΜΠΕΙΕΩΝ - -  
ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ ΧΘΕΣ ΜΕΤΕΦΕΡΘΗ- - ΚΑΝΟΠΟΥΛΟΥ»

Και το πρώτο έγγραφο με ημερομηνία 1 Αυγούστου 1957:

«...Σήμερα  από το πρωί άρχισε η μεταφορά  της Αγροτολέσχης στο νέο σπίτι. Έως το απόγευμα μεταφέραμε όλα. Αύριο θα κάνωμε τις Εκθέσεις που ζητάτε.......»

           

Σε ένα πρώτο πιο λεπτομερές έγγραφο με ημερομηνία 13-8-1957 αναφέρονται:

«...ο αριθμός των μαθητριών εις το νέον οίκημα ηυξήθη τα μαθήματα δεν εσταμάτησαν διόλου..... Το σπίτι μας εβόλεψε πολύ. Έχει όμως ορισμένες ελλείψεις που πρέπει το συντομώτερον να γίνουν...

Σας παρακαλούμε φροντίσετε όσο το δυνατόν για τον φωτισμό. Ο κ. πρόεδρος δεν επλήρωσε τα φώτα από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερον και δικαιολογημένα ο κ. Κοσμόπουλος να μη θέλει να ξαναβάλη.........»

            Και ένα καλό δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΑΤΡΙΣ» Πύργου (15-8-57) που αναφέρεται και στην «Αγροτολέσχη Λαμπείας, με την ευκαιρία της «παραθεριστικής κινήσεως» στη Δίβρη το καλοκαίρι του 1957.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ ΣΤΟ «ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ», ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ ΚΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΒΡΗΣ

            Στα επόμενα παρατιθέμενα δύο έγγραφα (υπάρχει μια πληθώρα εγγράφων και σημειωμάτων με προσφορές από πολλούς άλλους τεχνίτες) , βλέπουμε αφενός πλήρη κατάλογο για τις «Ενδεικνυόμενες επισκευές», το Συμφωνητικό με τους διβριώτες τεχνίτες Θεόδωρο και Γιάννη Μπεντιαβά που έδωσαν τελική προσφορά το ποσό των 8.500 δραχμών. Επίσης μας εντυπωσιάζει η βοήθεια του μηχανικού διβριώτη Βασίλη Βέρροιου αλλά και του εργολάβου που είχε αναλάβει την 111 Εθνική Οδό, ως  και του Μηχανικού που ήταν προϊόν γνωριμιών του Ν. Σωτηρόπουλου κλπ.

            Τα έγγραφα, αυτά αυτούσια σε φωτοτυπία:

Η ΕΝΑΡΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ «ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΑΜΠΕΙΑΣ» ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΡΗΞΙΚΕΥΘΗ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ !!!...

           

Εδώ θα σταθούμε κάπως περισσότερο. Ο θεσμός των «Αγροτολεσχών» είχε καθιερωθεί σε πανελλαδικό επίπεδο και ήταν ένας άθλος ότι ο «Σύνδεσμος» κατάφερε να λειτουργήσει και στη Δίβρη και μάλιστα με διθυραμβικές, εκ μέρους της επίσημης Πολιτείας, εγκωμιαστικές εκτιμήσεις και επιδαψιλεύσεις στους δημιουργούς του... Όμως, όπως είδατε στο παραπάνω δημοσιευθέν απόσπασμα για τους σκοπούς των «Αγροτολεσχών», δεν προβλεπόταν να λειτουργήσει και ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ.....

            Βεβαίως, είχαμε την αγαθή τύχη και εκπληκτική συγκυρία να διοριστεί ως Διευθύντρια της «Αγροτολέσχης» μια εξαιρετική απόφοιτος της Ανωτάτης Οικοκυρικής Σχολής, η δις Ερμιόνη Κανοπούλου που διέθετε άπειρα προσόντα πέραν  των υπηρεσιακών της, όπως επιβαλλόταν. Είχε παιδαγωγική επάρκεια, ηρεμία και γνώσεις ψυχολογικής προσέγγισης, αγάπης και στοργής στα μικρά διβριωτόπουλα νήπια.

Η ΠΕΕΔ και το "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ" τίμησε
τον "πρωτοδιβριώτη" Νίκο Σωτηρόπουλο, στήνοντας την προτομή του
στον προαύλιο χώρο, εις ένδειξη τιμής κι ευγνωμοσύνης...

            Αυτή την τύχη και συγκυρία «άρπαξε από τα κέρατα», διείδε και τόλμησε ο «πρωτοδιβριώτης»  Πρόεδρος του «Συνδέσμου» Νίκος Σωτηρόπουλος που έβλεπε αιώνες μπροστά κατά το κοινώς λεγόμενο. Συζήτησε κατ΄ ιδίαν με την δασκάλα της Σχολής της Αγροτολέσχης και της έκανε την ρηξικέλευθη πρόταση να ξεκινήσει την λειτουργία του ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ, με την αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση του «Συνδέσμου».

Κάτι πρωτοποριακό για την εποχή εκείνην που δεν συνέβαινε σε ολόκληρη την Ηλεία.

            Η δις Ερμιόνη Κανοπούλου, δέχτηκε την πρόταση  με ενθουσιασμό και ζήτησε από τον «Σύνδεσμο» να αναλάβει τον εξοπλισμό στου Νηπιαγωγείου, όπερ και εγένετο αυθωρεί και παραχρήμα!!...

           

Τον Οκτώβριο του 1957 ξεκινάει η διαδικασία λειτουργίας του ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Στο πρώτο έγγραφο με ημερομηνία Οκτωβρίου του 1957, διαβάζουμε μεταξύ άλλων:

«... Για το Νηπιαγωγείο που λέγαμε όπως μπόρεσα φρόντισα. Κατάλαβα δε ότι όσα μικρά υπάρχουν θάρθουν οπωσδήποτε.

Μεθαύριο θα καλέσω τους γονείς των παιδιών για να τους μιλήσω. Περίμενα όμως και τα έντυπα που μου λέγατε ότι θα στείλετε καθώς και τα έπιπλα και τα παιχνίδια...»

            Εν τω άμα (δηλαδή με εξαιρετική ταχύτητα) εστάλη από τον «Σύνδεσμο» ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός του ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ (καρεκλίτσες, τραπεζάκια, σκηνή θεάτρου, παιδικό παιχνίδι Σιδηροδρόμου, πλαστελίνες, βιβλία με παραμύθια, υλικά χειροτεχνίας κλπ,) που θα διαβάσετε στην φωτοτυπία του παρακάτω ντοκουμέντου:

Η ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ

            Για πρώτη φορά, μαθαίνουμε εμείς ποιοι μικροί προσέρχονταν στο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΊΟ. Τα ονόματα τους είναι:

«1) Αθανασία Παναγ. Ζιμπίτα

2) Λυρή Θεοδ. Μαρία

3) Γιαννακόπουλος Αλ. Διονύσιος

4) Αγγελόπουλος Βασ. Κωστάκης

5) Βασιλοπούλου Κων. Μαρίνα  

6) Παπαχρονόπουλος Χρ. Γεώργιος

7) Τσίγκανος (Σπυρόπουλος) Δημ. Γεώργιος

8) Παπαχρονόπουλος Νικ. Βασίλειος,

9) Κοσμόπουλος Θεοφ. Κωστάκης

10) Αθανασοπούλου Χρ. Σωτηρούλα

11) Ζαφειρόπουλος Παν. Γιαννάκης

12) Καρατζάς Σωκρ. Διονύσιος

13) Μπαρακίτη Νικ. Ρούλα (του Αγρονόμου)

14) Χόρμπα Χαρ. Μαρίνα

15) Τσουκαλάς Δημ. Ηλίας

16) Ανδριακόπουλος Κων. Μαρίνος

17) Ζαχαριά (Αναστ) Βιτώρια

18) Φωτεινού Βασ. Χαρίκλεια

19) Σωτηροπούλου Νικ. Τασία  

20) Τασία (Νικ. Σπυροπούλου;)

21) Ζωή (Νικ. Σπυροπούλου;)

22) Σουλιμιώτη Λακ. Αφρούλα».

(Υ.Γ. Τα ανωτέρω ονόματα ήταν της μιας χρονιάς, γιατί φοίτησαν και άλλα νήπια που δεν βρήκαμε. Ελπίζουμε να μας ενημερώσουν οι ίδιοι και ίδιες που ασφαλώς βρίσκονται σήμερα εν ζωή)

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ της «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ» και του «ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΑΜΠΕΙΑΣ»

Κατά τα έτη 1958 και 1959, αλλά και κάποιο «σαμποτάρισμα»...

Το χειμώνα του έτους 1958 (έγγραφο της Αγροτολέσχης 10 Ιανουαρίου 1958) μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

«... Κορίτσια έρχονται κάθε μέρα. Βέβαια όχι πολλές πάντως δεν λείπουν ημερησίως 5-6 ή περισσότερες. Στο Δημοτικό παραδίδω μαθήματα δυο φορές την εβδομάδα. Όσο για το Νηπιαγωγείο ελπίζω πολύ ότι  θάχει επιτυχία αλλά από την Άνοιξη και πέρα οπότε ο καιρός θα είναι καλός και θα μπορούν τα παιδιά να έρχονται. Και κατά την γνώμην μου θα είναι περισσότερα από 15. Ίσως και από 20 περισσότερα. Όταν θα αρχίσω θα σας γράψω........»

            Ένα άλλο  ενημερωτικό έγγραφο του Μαρτίου 1958, μας λέει μεταξύ άλλων για την πορεία της Αγροτολέσχης, την έλλειψη κατανόησης αλλά και «σαμποτάρισμα» από τους εντόπιους (με εξαίρεση την Πρόεδρο Κοινότητας Βούλα Μάρκου), την προοπτική του Νηπιαγωγείου για την Άνοιξη και την πρόταση για στολές στα Νηπιαγωγάκια....

«... Η Σχολή, όπως πρώτα έτσι και τώρα συνεχίζει τα μαθήματα εις τας μαθητρίας αι οποίαι τον τελευταίον καιρόν ηλατώθησαν. Φυσικόν βέβαια είναι διότι οι μαθήτριες που ερχόταν  έως τώρα ήδη έχουν μάθει όλα όσα έπρεπε. Τώρα πρέπει νάρθουν νέες οι οποίες δεν έχουν έρθει. Και παρ΄ όλες τις προσπάθειες μου δεν κατορθώνω να συγκεντρώσω τον ικανοποιητικόν αριθμόν μαθητριών. Έρχονται, αλλά όχι όσες πρέπει από ολάκερη Δίβρη.

Όπως μαθαίνω και ακούω το σαμποτάρισμα δεν παύει από τους συμπατριώτας σας. Και τούτο με λυπεί ιδιαιτέρως. Για μένα και για το Β. Ίδρυμα είναι θυσία και μάλιστα θυσία μεγάλη.

Κατανόησι και βοήθεια δεν γνώρισα από κανέναν εδώ, πλην εσάς οι οποίοι ακούραστα φροντίζετε για όλα, και από την κ. Πρόεδρο κ. Μάρκου.........

Οι βροχές και τα κρύα δεν άφησαν να λειτουργήσει το Νηπιαγωγείον. Ελπίζω από δω και μπρός. Νομίζω πως θα ερχόταν με περισσότερον ζήλον αν κάτι τα δίναμε. Και σκέπτομαι αν σας είναι δυνατόν κοντά στις τόσες θυσίες σας να κάνετε και τούτην. Να στείλετε ύφασμα ή και λεπτά για ποδιές –μπλε εγχώριο- με λευκά γιακαδάκια. Γατί έτσι νομίζω πως και οι μητέρες θα τα στείλουν πιο εύκολα, αφού οι περισσότερες μου εξέφρασαν το παράπονο ότι δεν έχουν να τα ντύσουν για να τα στείλουν . Σκεφτείτε και σεις επάνω σ΄ αυτό και απαντήστε με, σας παρακαλώ.........»

            Άλλη σημαντική (λακωνική) επιστολή (15-6-1958) της δασκάλας της Αγροτολέσχης, για την πορεία του Νηπιαγωγείου για την φροντίδα του κήπου, για την ενημέρωση του Εθνικού Ιδρύματος, το Ραδιόφωνο και ο Γεωπόνος....

«Κύριε Σωτηρόπουλε

... Το Νηπιαγωγείο πηγαίνει καλά. Τα παιδιά ηυξήθησαν αλλά δεν έρχονται όλα μαζύ κι έτσι βολευόμαστε στις καρεκλίτσες . Για παιχνίδια που σας είχα πει αν θέλετε στείλτε καθώς και μια μπάλα, όχι ποδοσφαίρου.

Βγάλαμε φωτογραφίες τις οποίες σας στέλνωμεν............

Σας παρακαλώ πληροφορήστε το Ίδρυμα για την ίδρυση Νηπιαγωγείου. Καθότι εγώ έστειλα σχετική αναφορά...........»

            Και μια ακόμη του έτους 1959, άκρως ενημερωτική Επιστολή, σχεδόν εφ΄ όλης της ύλης, κυρίως για την λειτουργία της «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ»:

«... Η Σχολή εργάζεται καθημερινώς πότε με πολλές και πότε με λίγες μαθήτριες. Έχω επίσης και τις μαθήτριες του Γυμνασίου τρεις μέρες την εβδομάδα, Πέμπτη – Παρασκευή και Σάββατο, και έτσι παρουσιάζει κάποια κίνηση η Σχολή.

Από τις εξωσχολκές έρχονται λίγες. Για να συμβουλευτούν όμως, σε κέντημα, σε πλεκτική κλπ, έρχονται άφθονες.

Στην Πανελλήνια Έκθεση που γίνεται στας Αθήνας μετάσχουμε κ εμείς με τρία εργόχειρα ωραία με αρχαίες παραστάσεις. Μπορούμε να στείλουμε πολλά κι ωραία, αλλά ζητούσαν ειδικά σχέδια και με ειδικές κλωστές κεντημένα. Και εκ μέρους του Γυμνασίου θα στέλναμε ένα υπέροχο εργόχειρο που σχεδόν τελείωνε όταν οι μαθήτριες το χάσανε στο Γυμνάσιο. Σε αυτό μάλιστα θα βάζαμε και την τιμή να πωληθή. Οι φροντίδες των Καθηγητών και οι δικές μου να βρεθεί το εργόχειρο δεν έκαναν τίποτα........

....Στις 16 Φεβρουαρίου ήρθε η Επόπτρια Δ/νις Βεν. Κωστοπούλου. Κάθησε μόνο ένα βράδυ, έμεινε ευχαριστημένη. Και ρώτησε για όλα και μου είπε, όταν παύσουν να έρχονται μαθήτριες να αναφερθώ για να μετακινηθεί η Σχολή σε άλλο χωριό. Της είπα ότι οι μαθήτριες εργάζονται και πολλά ξένα και χάρηκε.

Σας γράφω ορισμένες μαθήτριες που εργάζονται μοτί φριβολιτέ ξένα. 1) Κική Αλμπάνη 2) Βικτωρία Κούτρα 3) Ευγενία Χριστοπούλου 4) Γεωργία Ψημμένου 5) Μαρίνα Αμπατζή. Έχουν κάνει για τον Πύργο, Πάτρα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη κλπ, ο αριθμός των μοτίφ υπερβαίνει τις 10 χιλιάδες. Έχουν φτιάξει όμως κα άλλα εργόχειρα σε ύφασμα. Το κάθε μοτίφ προς 1δρχ. Καταλαβαίνετε ότι είναι ποσόν αρκετά μεγάλο για τις μαθήτριες.

Για την ώρα άλλα δεν έχω να σας γράψω. Το Πάσχα ήθελα μια άδεια για το σπίτι μου, δεν ξέρω αν μου δώσουν........................»

ΛΗΞΗ ΘΗΤΕΙΑΣ ΤΗΣ «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ ΛΑΜΠΕΙΑΣ»

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΑΜΠΕΙΑΣ

Αποχαιρετιστήριο Γράμμα της Ερμιόνης Κανοπούλου

            « 30/9/59

            Κύριε Σωτηρόπουλε

            Θεωρώ καθήκον να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ προς εσάς και προς όλα τα μέλη του Σεβαστού Συλλόγου δια την ηθικήν και υλικήν βοήθειαν που μου παρείχατε καθόλον το χρονικόν διάστημα της παραμονής μου εις την αγαπητήν σας Πατρίδα.

            Κ εγώ ότι μπόρεσα και ότι μου υπαγόρευε το καθήκον μου έκανα. Περισσότερο δεν έπρεπε να μείνει η Αγροτολέσχη διότι η κίνησις είχε λιγοστέψει κι έπρεπε σύμφωνα με τον κανονισμό του Βασιλικού Εθνικού Ιδρύματος να φύγη γι άλλο χωριό.

            Τα έπιπλα και όλα τα άλλα υλικά του Συλλόγου παρέδωσα δια Πρωτοκόλλου – το οποίον σας εσωκλείω, εις τον Πρόεδρον Κοινότητος κ. Χρ. Παπαχρονόπουλον

Με εκτίμησιν

Υπογραφή (Ερμιόνη Κανοπούλου)»

            

ΤΕΛΟΣ

(σ.σ. υπολείπεται: ΤΟ «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ» ΣΤΗ ΔΙΒΡΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΜΟΝΙΜΟΥ ΓΕΩΠΟΝΟΥ (και κτηνιάτρου, περιστασιακά)  ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ  ΤΗΣ «ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗΣ» ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1963 που θα παρουσιάσουμε σε μια άλλη ευκαιρία)